SKŁADNIKI
– 1 kg wieprzowej łopatki lub karczku
– 1 kg kapusty kiszonej
– 1 kg kapusty białej
– 25 dag boczku wędzonego
– 25 dag grzybów suszonych
– 20 dag smalcu
– 2 duże łyżki koncentratu pomidorowego
– 2 duże cebule
– 2 łyżki mąki pszennej
– przyprawy: liść laurowy, ziele angielskie, kminek, pieprz, sól, papryka
PRZYGOTOWANIE
Kapustę białą drobno pokroić i ugotować do miękkości w wodzie z liściem laurowym i zielem angielskim; również do miękkości ugotować kapustę kiszoną. Boczek pokroić w kostkę i wytopić, przesmażyć grzyby na połowie smalcu (soląc i doprawiając pieprzem, papryką), połączyć na patelni z pokrojoną drobno cebulą i dosmażyć do miękkości. Pokroić w drobną kostkę mięso wieprzowe, udusić na patelni pod przykryciem, w razie konieczności podlewając wodą. Wszystkie uzyskane półprodukty wymieszać dobrze w dużym garnku, podgrzać dodając zawiesinę uzyskaną z dokładnego wymieszania pół szklanki wody z koncentratem pomidorowym i mąką. Zagotować często mieszając.
TAK NA MARGINESIE
Jedzenie bigosu na dawnym Śląsku rozpoczynało się w październiku – po świniobiciu, gdy wieprzowina była już przygotowana, podobnie jak obowiązkowy w każdym gospodarstwie domowym duży pojemnik z kiszoną kapustą. Potrawa nie tylko dostarczała białka niezbędnego w mroźne dni, ale także uzupełniała dietę o witaminy. Było to danie codzienne, jedzone na wiele przeróżnych sposobów, na bazie bigosu powstawały bowiem tak zwane mieszoki: połączenia kiszonej kapusty z ziemniakami, kluskami czy grochem.
bigos boczek deser epickie galaretka gołąbki groch grzyby gęś jabłka jajka kapusta kluski kompot królik kura mintaj mortadela musztarda mąka pasztet pieczywo placki sałata sałatka ser sos słodkości warzywa wieprzowina wigilia wołowina ziemniaki zupa śledzie śliwki żur
